Regulujemy zawory płytkowe i metodą tradycyjną

Jest to jedna z najważniejszych czynności serwisowych mających wpływ na trwałość silnika. Idealnym rozwiązaniem byłoby stałe ograniczenie luzu pomiędzy krzywką a zaworem do wartości bliskiej zeru. Mielibyśmy wtedy zagwarantowane precyzyjnie dobrane fazy rozrządu i cichobieżną pracę układu.

W motocyklach temat zaworów pojawia się zdecydowanie częściej, niż w samochodach. Rzadko kiedy spotkamy hydrauliczne kasatory luzu zaworowego (w wysokoobrotowych silnikach nie zdają egzaminu), dlatego jego regulacja jest konieczna co jakiś czas. Wartość kasatora jest zazwyczaj dokładnie określona w danych producenta. W zasadzie luz między krzywkami wałków rozrządu a szklanką/dźwigienką ustalany jest na dwa sposoby. Droższy i bardziej skomplikowany z nich to płytki. Trzonek zaworu od krzywki wałka oddziela wtedy szklanka i płytka zaworowa o dokładnie określonej grubości. W motocyklach starszej generacji płytki umieszczone były na górze szklanek. Obecnie prawie wszędzie są pod nimi, bezpośrednio na trzonku zaworu. Rozwiązanie to jest o wiele precyzyjniejsze i trwalsze, pozwala też na zastosowanie mniejszych luzów. Niestety, jest ono dość kłopotliwe w serwisie, ponieważ trzeba rozbierać cały rozrząd i wymieniać płytki.